Met het overlijden van onze Pa (Henk de Wolff) nog in gedachten rijden wij, mijn broer Henk jr. en ik naar de oldtimerdag in Voorschoten. De laatste keer is alweer een aantal jaar geleden maar iedere keer is het weer genieten deze dag. Dit keer dus met twee auto's in plaats van drie. Toch voel ik de aanwezigheid van mijn vader en ondanks dat is het anders ,.. en anders zal het zijn, of toch niet?
Het is een prachtige dag, er staan al vele mooie oldtimer opgesteld bij restaurant de Gouden Leeuw in Voorschoten als we aan komen rijden.
Dit is de verzamelplaats alwaar we vertrekken voor een mooie rit door de omgeving. Eerst nog even aanmelden natuurlijk, er staat een lange rij vol vrolijke oldtimerliefhebbers die zich willen melden voor een rallyschildje en natuurlijk een heerlijk bakje koffie mét omacake, zo zal ik het maar noemen.
Iets in ons zegt de rij voorbij te gaan en alvast aan de koffie te beginnen, iets wat mijn vader direct al zou doen. Inschrijven doen we wel als de rij is opgelost.
En dat was een goede keuze, er was in de zaal ernaast nog een tafeltje vrij en we lieten ons de koffie en de cake goed smaken.
Er kwam een leuk gezelschap bij ons aan tafel staan, Familie Verhoeff uit Leidschendam, vader, moeder en twee dochters. Hoe leuk is dat, wie zegt dat auto's een mannenwereld is? Ze waren duidelijk niet bang voor een groepje Wolffen maar dat hoeft ook niet, het zijn er nog maar twee en zij waren met z'n vieren.
We raakten aan de praat en al gauw merkte je dat deze mensen een passie hebben voor oldtimers, voor zover ik begreep in het eerste gesprek waren dat er twee die ze ook al heel lang in hun bezit bleken te hebben.
Het was heel gezellig maar weer tijd om de oldtimers te starten voor de rit.
Nou rijden wij in de Renault Camionnette uit 1950 van van Gend en Loos, afgeladen met oude pakketjes en koffers, sommige vol met stenen om de bus een iets betere wegligging te geven, en die bus verbruikt wel wat, normaal één op zes maar ik verwacht nu zo'n één op vier dus de hele rit uitrijden was geen optie, ook omdat we de omgeving natuurlijk uit ons duimpje kennen.
Mijn broer rijdt met zijn grüne Volkswagen pickup uit 1965 achter me aan.
Al rijdend zijn we geen andere oldtimers meer tegengekomen onderweg, waar zijn ze gebleven?.. oh toch, daar is de familie Verhoeff weer! Duidelijk ook dwalend door de omgeving door een belangrijke wegafzetting in de te rijden route. We spraken ze even aan en vervolgden onze weg.
Dan maar even door Leiden, door de kleine straatjes, langs allerlei terrasje en grachten vol met plezierbootjes. Alleen het bekijks is zo'n afwijkende route al waard. Het werd tijd om het laatste gedeelte van de echte route weer ergens op te pikken.
We kwamen op tijd aan in de Voorstraat, wat een mensen! , de terrassen zaten al bijna vol en daar kom je dan aanrijden, dat geeft een soort van kick die alleen een oldtimerbezitter direct herkend, ook spannend want je moet je auto nog wel zien te parkeren tussen de mensen door, gelukkig is hierbij altijd wel iemand behulpzaam.
En daar staan we dan, en daar staat de familie Verhoeff weer, en wederom is het een gezellig praatje over van alles en nog wat waarbij veel toevallige overeenkomsten naar boven komen.
De dag is al geslaagd maar er blijkt nog een prijsuitreiking te zijn, en nu was me al een prachtige Ford pickup opgevallen in absoluut ongerestaureerde staat uit 1949! De eerste lak zat er ook nog op. Dié zou zeker de 1e prijs binnen halen. Maar wat blijkt? onze van Gend en Loos wagen heeft de eertse prijs??.. dát was echt een verrassing, heel officieel werd mij de "beker" overhandigd met een prachtige bos bloemen en natuurlijk een fotograaf die het allemaal vastlegde.
Wat een leuke mensen ook die van de organisatie, ik heb er smakelijk mee gepraat en gelachen, dank!
Wie heeft eigenlijk de 2e prijs was mijn vraag, nou, die Vw pickup daar, en iemand van de organisatie wees naar mijn broers bus. Maar die is van mijn broer zei ik. Neeee, zeiden ze, echt? Jazeker antwoordde ik en haalde direkt Henk er bij. Ook hetzelfde ritueel onderging mijn broer maar dan zonder fotograaf, deze was zoekgeraakt tussen de menigte haha.
Heee, daar is de Familie Verhoeff weer en we raakten aan de praat. we kregen de welgemeende felicitaties en ze vonden het bijzonder dat beide broers een prijs hadden gewonnen. Maar wie heeft eigenlijk de 3e prijs vroegen ze. Ik antwoordde, die prachtige ongerestaureerde Ford pickup daar verderop.
Welke? Nou, die dáár staat. Maar die is van ons, zeiden ze. Nee joh, ja joh! Maar jullie reden toch met twee andere auto's? Ja antwoordde Simon Verhoeff maar die had ik al eerder neergezet omdat de schakelbak niet helemaal lekker schakelt en dus niet geschikt zou zijn voor de rondrit.
Krijg nou wat,.. ik riep gelijk de juryleden erbij en zei dat ik de winnaar van de 3e prijs gevonden had en vermelde erbij dat dat mijn Neef was. Neee joh, dat meen je niet! jazeker antwoordde ik en hield een arm om de schouder van Simon. verdwaast keken de juryleden elkaar aan, 3 prijzen in één familie, Dát moeten we volgend jaar anders doen zal de gedachte geweest zijn bij het bekijken van hun gezichten.
Wat een feest! wij een prijs en de familie die in gesprek kwam aan het begin van de dag en als een rode draad door de rest van de dag ging ook een prijs.
Zou die ouwe pa van ons de regie van deze dag hebben overgenomen?